Fren Solma Testi

Frenleme performansının tutarlılığı, bir aracın frenleme performansını değerlendirmenin göstergelerinden biridir. Temel olarak, yüksek hızda ve yüksek yoğunlukta frenleme, uzun yokuş aşağı eğimlerde sürekli frenleme ve suda sürüş gibi koşullar altında soğuk durum frenleme etkinliğini koruyan bir aracın karakteristiğini ifade eder. Bu performans öncelikle ısıyla solmaya karşı dayanıklılık ve suyla solmaya karşı dayanıklılıkla ifade edilir.

Araç frenlemesi sırasında aracın kinetik enerjisi, frenler tarafından ısı enerjisine dönüştürülerek emilir ve frenlerin sürtünme malzemesinin ısınmasına neden olur. Bu ısınma sürtünme katsayısını azaltarak frenleme performansının düşmesine neden olur. Bu nedenle ulusal standartlara uygun olarak Tip I Testi olarak da adlandırılan fren ısı kaybı testi yapılmaktadır.

Test aşağıdaki adımlarla sırayla gerçekleştirilir:fren ısıtma işlemi, sıcak durum performans testi, Vekurtarma performansı testi.

En yüksek vitesi kullanarak, araç hareket halindeyken 3 m/s²'lik bir yavaşlamayı elde etmek için gereken kontrol kuvvetini veya hat basıncını belirlemek üzere Tablo 6-3'da belirtildiği gibi başlangıç ​​hızı V1 ile iki Tip 0 testi gerçekleştirin. tamamen yüklü. Ayrıca araç hızının belirlenen Δt zaman aralığı içerisinde vv'den vv'ye azaltılabileceği de doğrulanmalıdır.

Daha sonra belirlenen kuvvetle araç hızı vv iken frenlemeye başlayın ve aracın ortalama 3 m/s² yavaşlama yapmasını sağlayın. Hız V2'ye düştüğünde frenleme bırakılır. Araç en uygun vitesi kullanarak hızla V1'e dönmeli ve en yüksek vites hızı V1 en az 10 saniye korunmalıdır. Daha sonra frenleme yeniden başlatılır ve iki frenleme eylemi arasındaki zaman aralığının Δt'ye eşit olması sağlanır. Bir zamanlama cihazı ilk frenleme işleminde başlamalı veya sıfırlanmalıdır.

Tablo 1-1'da belirtildiği gibi yukarıdaki "freni serbest bırakma freni" işlemini tekrarlayın.

Elektrikli rejeneratif frenleme sistemleriyle donatılmış araçlar için, testin başlangıcındaki güç aküsünün şarj durumu, rejeneratif frenleme sistemi tarafından üretilen frenleme kuvvetinin, sistem tasarımı tarafından garanti edilen minimum seviyeyi aşmamasını sağlamalıdır.

Tablo 1-1 Fren Isıtma Test Koşulları

Not:Vmax, aracın maksimum tasarım hızını ifade eder; Δt, bir frenleme eyleminin başlangıcı ile bir sonraki frenleme eyleminin başlangıcı arasındaki zaman aralığını gösterir.

Yukarıda bahsedilen fren ısıtma prosedüründeki son frenleme işleminden sonra, servis freni sisteminin sıcak durum frenleme performansı ölçülebilir. Güç ünitesi devre dışı bırakılmış araç, hemen Tip 0 test hızına hızlanmalı ve uygulanan ortalama kontrol kuvveti, tam yüklü Tip 0 testinde fiilen kullanılan kontrol kuvvetini aşmamalıdır.

Tekerlek kilitlenmesinin meydana gelmediği koşullar altında, sıcak durum performansı aşağıdakilerden daha az olmamalıdır:

Tam yüklü Tip 0 testinde elde edilen gerçek performansın %60'si.

Tip 0 testinde belirtilen performansın %75'i (ticari araçlar için %80).

Elektrikli rejeneratif frenleme sistemleriyle donatılmış araçlar için, karşılaştırma amacıyla sıcak durum testiyle aynı hızda soğuk durum frenleme testi de yapılmalıdır. Güç aküsünün şarj durumu, rejeneratif frenleme sistemi tarafından üretilen frenleme kuvvetinin sıcak durum testinde gözlemlenene yakın olmasını sağlayacak şekilde uygun bir seviyeye ayarlanmalıdır.

Bir araç, Tip 0 testinin kontrol kuvveti altında Tip 0 test performansının %60'sini elde ederse ancak belirtilen %75 performansına ulaşamazsa, 500 N'yi aşmayan daha yüksek bir kontrol kuvveti uygulanır. (ticari araçlar için 700 N), sıcak durum performans testini daha ileri düzeyde gerçekleştirmek için uygulanabilir. Her iki test sonucu da test raporuna kaydedilmelidir.

Sıcak durum performans testinden sonra, güç ünitesi devredeyken 50 km/saat hızdan ortalama 3 m/s² yavaşlamayla hemen dört park freni işlemi gerçekleştirin. Her frenleme eyleminin başlangıcı arasında 1,5 km'lik bir mesafeye izin verilir. Her frenlemeden sonra araç en kısa sürede 50 km/saat hıza çıkmalı ve bir sonraki frene kadar bu hızı korumalıdır.

Kurtarma işleminin sonunda, hemen Tip {{0}} test hızına çıkın ve karşılık gelen değeri aşmayan bir ortalama kontrol kuvveti kullanarak güç ünitesi devre dışıyken servis freni sisteminin kurtarma performansını ölçün. 0 testi yazın.

Kurtarma performansı, güç ünitesi devre dışıyken Tip 0 test sonucunun %70'sinden düşük olmamalı ve %150'yi aşmamalıdır.

Elektrikli rejeneratif frenleme sistemleriyle donatılmış araçlar için kurtarma testi, frenleme işleminde hiçbir rejeneratif frenleme bileşeninin yer almadığı koşullar altında gerçekleştirilmelidir.

Frenin ortam sıcaklığına kadar soğumasını bekleyin ve frenlerin yapışmadığını doğrulayın. Otomatik aşınma telafisi cihazlarıyla donatılmış araçlarda, en sıcak fren 100 dereceye kadar soğuduktan sonra tekerleklerin serbestçe dönüp dönmediğini kontrol edin.

Bir frenin ısı kaybına karşı direncini değerlendirmeye yönelik temel gösterge, şu şekilde tanımlanan frenleme verimliliği azalma oranıdır:

Frenler suya maruz kaldığında, fren yüzeyinde bir su filmi oluşur, bu da sürtünme katsayısını azaltır ve dolayısıyla frenleme performansını azaltır; bu olaya suyun sönmesi adı verilir. Suyla zayıflama freni testi, suyla zayıflamaya karşı direnci değerlendirir ve performansı, zayıflama oranıyla değerlendirilir. Aynı frenleme performansında daha küçük bir zayıflama oranı, su zayıflamasına karşı daha güçlü bir direnç olduğunu gösterir.

Figür1-3su soldurma testine tabi tutulan bir binek aracını göstermektedir.

Test Prosedürü

Suyla zayıflama testinin temel konsepti ve operasyonel kilit noktaları, fren ısısıyla zayıflama testininkilere benzer. Üç adımdan oluşur: temel test, suya daldırma testi ve geri kazanım testi.

İlk frenleme hızı: 30 km/saat;

Son hız: 0;

Maksimum toplam kütlesi 3500 kg'a eşit veya daha az olan araçlar için frenleme yavaşlaması 4,5 m/s² olmalıdır.

Maksimum toplam kütlesi > 3500 kg olan araçlar için frenleme yavaşlaması 3,0 m/s² olmalıdır.

İlk fren sıcaklığı 90 dereceyi geçmemelidir ve araç üç frenleme eylemi gerçekleştirir. Test sırasında frenleme yavaşlamasını, fren pedalı kuvvetini veya fren hattı basıncını ve başlangıç ​​fren sıcaklığını ölçün.

Test aracını, suya batırma derinliği tekerlek yarıçapını aşacak şekilde bir su oluğuna sürün ve frenlerin frensiz durumda kalmasını sağlayın. Daha sonra aracı 2 dakika boyunca 10 km/saatten daha düşük bir hızla su oluğunda ileri geri sürün ve su oluğundan çıkın.

Kurtarma testi, araç su oluğundan çıktıktan 1 dakika sonra gerçekleştirilir.

İlk frenleme hızı: 30 km/saat;

Son hız: 0.

Maksimum toplam kütlesi 3500 kg'a eşit veya daha az olan araçlar için frenleme yavaşlaması 4,5 m/s² olmalıdır.

Maksimum toplam kütlesi > 3500 kg olan araçlar için frenleme yavaşlaması 3,0 m/s² olmalıdır.

Soğutma hızı 30 km/saat, fren aralığı mesafesi ise 500 m'dir. Test sırasında fren pedalı kuvvetini, fren hattı basıncını ve frenleme yavaşlamasını kaydedin.

Test boyunca frenleme yavaşlamasını ölçün ve fren pedalı kuvvetini veya fren hattı basıncını kaydedin. Frenin su zayıflamasına karşı direncini değerlendirmek için zayıflama oranını hesaplayın.

Not: Bu metin "14. Beş Yıllık Plan" ders kitabından alıntıdır.Yeni Enerji Araçlarının Test Edilmesi, Çin Sanayi ve Bilgi Teknolojileri Bakanlığı tarafından yayınlandı. Kitap, araç mühendisliği, yeni enerji araçları, trafik mühendisliği ve yükseköğretimdeki ilgili alanlar gibi disiplinler için bir ders kitabı görevi görebileceği gibi, araştırmacılar, mühendisler ve yönetim personeli için de bir referans olarak kullanılabilir.

Yayıncı: Çin Makine Presi
Yazar: Zhang Daisheng